Í síðustu viku vorum við á Ketilsstöðum, en við fórum þangað með fulla kerru af mertryppum. Hryssurnar eru hér í Syðri Gegnishólum en uppeldið allt á Ketilsstöðum.  Við vorum að girða, láta gelda, ormahreinsa, skoða og færa til hross. Það er ótrúlegt hvað þar er alltaf gaman að virða fyrir sér tryppin og láta sig dreyma. Myndirnar hér fyrir neðan eru af veturgömlu folunum sem við ætlum að halda gröðum. Það sumar og haust sem þeir eru veturgamlir eru þeir í skóginum fyrir ofan Ketilsstaði. Þar er stórt land með undirlendi, skógi og fjallendi. Þetta er feiknalega skemmtilegt land þar sem folarnir hafa frábæra aðstæður til að vaxa og þroskast.

Oddrún og Natan
Álfadís og Keilir
	Framkvæmd og Álfur

Sá grái er undan Myllu og Kraflari, sá jarpi er undan Vakningu og Alvari og svo er bleikálótti undan Frigg frá Miðsitju og Glym frá Árgerði.

Eins og sést á myndunum fer mjög vel um folanna, eini gallinn er að faxið fer af þeim, skógurinn og kjarrið sér um það og eru þeir ansi snoðnir þegar að hausti er komið. En það jafnar sig með tímanum og þegar hestarnir eru orðnir tveggja, þriggja vetra er faxið orðið flott aftur.