Eftir langt hlé látum við loksins verða að því að heyra frá okkur, en við fórum á heimsmeistaramótið og fór dágóður tími í það. Mótið var frábært og svisslendingum til mikils sóma, það var hugsað fyrir öllu. Enda var Roger Sherrer, framkvæmdarstjóri mótsins, búinn að verja miklum tíma í að skoða framkvæmdir stórmóta alveg niður i smáatriði. Þegar við vorum á HM í Hollandi fyrir tveimur árum sá ég oftar en einu sinni til hans þar sem hann var að snudda einhversstaðar bakvið að velta fyrir sér hinu og þessu. Svo vill til að ég hef verið við kennslu i Brunnadern siðan 2001, þannig að ég er búin að fylgjast með þessu ferli frá upphafi til enda. Frá því að hugmyndin um að halda heimsmeistaramót einhverntíma í framtiðinni varð til, umsóknin, barningurinn, spennan og eftirfylgnin sem þarf til að svona nokkuð verði að veruleika. Þarna var gott að vera keppandi, áhorfandi og starfsmaður. Frábært upphitunar- og þjálfunarsvæði, hver og einn hestur var með sér gerði og auðvelt fyrir knapa að komast í mat fyrir keppendur og starfsmenn án þess ad þurfa að fara inn á áhorfendasvæðið og bíða i löngum röðum.
Mannlífið var fjörlegt, mikið af hestavörubúðum, litlum matsölustöðum og sjoppum, ball á svæðinu á hverju kvöldi, sem mér skilst að hafi verið mjög skemmtileg og sum hver ógleymanleg.
Stúkurnar voru stórar og nóg af sætum handa öllum. Þak var yfir hluta af annari stúkunni fyrir þá sem keyptu sér svoleiðis miða og í þetta sinn var það góð fjárfesting þar sem helliringdi í tvo daga og þá tölum við um hellirigningu. Sólin skein þess utan og þó að það teljist vera gott veður er það ekki lengi að breytast i martröð fyrir viðkvæma íslenska kroppa sem eru hvorki vanir sól né hita að jafnaði.

Töluvert var af góðum hestum og góðri reiðmennsku, framfarir að sjá hjá mörgum þjóðum og gaman er að sjá þegar þjóðir sem ekki hafa verið sterkar koma fram með frábæran árangur. Nýir knapar snúa heim til síns lands með frábæran árangur og fá verðskuldaða athygli sem er ekkert annað en auglýsing fyrir Ísland og íslenska hestinn.
Dómgæslan á mótinu var að mínu mati betri en á siðasta móti og bara töluvert gott samræmi, sérstaklega i forkeppninni og mjög er það sannfærandi þegar gott samræmi er á óþekkt pör, pör sem ekki áður hafa komið fram á heimsmeistaramótum. Enda skilst mér að FEIF sé með mjög svo virka og góða dómaranefnd. Þó svo að heildin i dómaramálum hafi verið jákvæð voru einnig vankantar að mínu mati, mjög svo skrýtnir dómar i gæðingaskeiðinu, þá sérstaklega niðurhægingunni, allt of lítill munur gerður á þvi hvort að hestur var hægður fallega niður á fet, eða hvort hann hvarf áhorfendum nánast á kappreiðaskeiði. Umhugsunarefni að hestur í röngum höfuðburði, ætli það megi ekki bara flokka það undir gan, skuli geta hlotið a.m.k. 6,5 fyrir viðkomandi gangtegund, svoleiðis stillingu get ég ekki skilið að geti hlotið meðaleinkunn. Þarna var um að ræða gangtegundina tölt en ætli hann hefði hlotið sömu einkunn ef sami höfuðburður hafði verið viðhafður á brokki, stökki eða feti?  Mér finnst eins og ljót reiðmennska leyfist frekar á tölti og sérstaklega skeiði sem er umhugsunarefni ef svo er.
Gaman var að sjá hvað var mikið af skemmtilegri skeiðreiðmennsku, hestarnir þutu áfram með að sjá hreyfingarlausa knapa á bakinu, svo gott var samband knapa og hests. Skeiðkeppnirnar voru að mestu leyti augnakonfekt og gaman að FEIF featherprice skyldi í þetta sinn vera afhentur skeiðknapa, Guðmundi Einarssyni í Svíþjóð og voru fleiri skeiðknapar mjög svo verðugir þessara verðlauna svo sem Bergþór Eggertsson í Þýskalandi. Ungmennin eru búinn að ná hörktökum á skeiðinu, Valdimar Bergsstað með Órion að gera frábæra hluti enda margfaldur heimsmeistari og Teitur Árnasson hellingsflottur á Glaði. Hann átti flotta sýningu i fimmgangi, var óheppinn með annan skeiðsprettinn og var refsað helling fyrir, það væri forvitnilegt að vita hvað hann fékk t.d. fyrir tölt?  Einnig fyrir restina af sýningunni því manni fannst aðaleinkuninn óneitanlega mjög lág þrátt fyrir mistökin. Hér er ég bara að nefna nokkur atriði en auðveld er að taka önnur dæmi um hluti sem mætti betur fara.